On dokuzuncu yüzyılın orta sayfalarında, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki tarım göçü, çiftçilerin çoğunun çorak arazileri temizlemeye başladığını, sırasıyla batıya doğru ovalara ve güneybatı sınırına doğru ilerlediğini gördü. Tarım göç ettikçe çiftçiler değişen ortamların daha fazla farkına varmaya başladı; bu, doğu bölgesindeki ormanlık alanlardan batıdaki daha kuru otlak iklimine doğru kademeli bir geçişe işaret ediyordu. Sıcaklık ve coğrafi konumdaki farklılık, iki bölgede çok farklı bitki ve alışkanlıklara yol açtı. Arazi temizlenmeden önce kayalıktı ve su yoktu. Tarım devreye girdiğinde, yerel olarak uyarlanmış tarım aletlerinin ve tekniklerinin eksikliği, arazinin çoğunun boş ve sahipsiz olduğu anlamına geliyordu. Yeni ekim ortamına uyum sağlamak amacıyla birçok çiftçi ekim alanlarına dikenli tel çitler çekmeye başladı.
Doğudan batıya göç nedeniyle, hammadde sağlamak için çok sayıda insana, başlangıçta doğuya doğru taş duvarlar örmüşler, batıya göç sürecinde ise çok sayıda uzun ağaçlar, ahşap çitler ve ham topraklar bulmuşlardır. Bu bölgedeki malzemeler yavaş yavaş güneye doğru genişlemiş, o dönemde işçilik ucuzlamış ve inşaat çok kolaylaşmış, ancak en batı kesimde taş ve ağaç fazla olmadığından çit o kadar geniş kurulmamış. Ancak taş ve ağaçların bu kadar bol olmadığı uzak batıda eskrim o kadar yaygın olarak uygulanmıyordu.
Arazi ıslahının ilk zamanlarında, malzeme eksikliği nedeniyle, insanların geleneksel çit kavramı, kendi sınırlarını diğer dış güçlerin yok etmesine ve hayvanlar tarafından çiğnenmesine karşı koruyucu bir rol oynayabilir, bu nedenle koruma duygusu çok güçlüdür.
Tahta ve taş sıkıntısı nedeniyle insanlar ürünlerini korumak için çitlere alternatif aramaya başladı. 1860'lı ve 1870'li yılların başında insanlar çit için dikenli bitkiler yetiştirmeye başladılar, ancak bitkilerin kıtlığı, yüksek fiyatları ve çit inşa etmenin zorluğu nedeniyle pek başarılı olamadılar ve bu bitkilerden vazgeçildi. Çitin olmaması araziyi temizleme sürecini daha az başarılı hale getirdi. 1873 yılında, DeKalb, Illinois, arazilerini korumak için dikenli tel kullanımını icat ettiğinde, yeni bir çalışma onların durumunu değiştirdi. Bu noktadan itibaren dikenli tel sektör tarihine yeni girmiştir.
Üretim süreci ve teknolojisi.
Çin'de dikenli tel üreten fabrikaların çoğunda galvanizli tel veya plastik kaplı tel doğrudan dikenli tel haline getirilmektedir. Dikenli telin bu şekilde örülmesi ve bükülmesi yöntemi üretim verimliliğini arttırır ancak bazen dikenli telin yeterince sabitlenmemesi dezavantajına da sahiptir. Teknolojinin gelişmesiyle birlikte, bazı üreticiler tel yüzeyinin tamamen yuvarlatılmaması için bazı kıvırma işlemlerinin eklenmesini kullanmaya başladı ve bu da dikenli telin stabilizasyonunu büyük ölçüde artırdı.
Gönderim zamanı: Kasım-01-2023